Van 21 tot en met 26 september werd de jaarlijkse West-Friese bedevaart naar Lourdes gehouden. Pelgrims -52- hadden zich ingeschreven om per bus en vliegtuig naar Lourdes af te reizen om kaarsjes bij Maria op te steken. Wat beweegt mensen in onze tijd om op bedevaart te gaan?
Behoorlijk sceptisch
Melissa (38): “Ik had van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo indrukwekkend zou zijn.
De mensen om mij heen zeiden: “Dat je daar naartoe gaat, dat doe je toch niet!” Mijn moeder had mij gevraagd en ik had ook eerst nee gezegd. Nu ben ik heel blij dat ik ben gegaan. Wij stonden samen stil bij ons verdriet, vanwege het overlijden van mijn vader, nu drie jaar geleden. De viering met de handoplegging heeft het meest indruk op mij gemaakt. In deze viering legt de pastor zijn handen op je hoofd en door hem doet God dat. Ik kan niet uitdrukken wat deze viering met mij deed. Van tevoren was ik behoorlijk sceptisch, maar het raakte ons. Ik ervoer het belang van het reiken van een hand naar een ander en hoeveel dat voor iemand kan betekenen. Je bent niet alleen. Toen ik dit alles na afloop aan mij man vertelde zei hij: “Ik snap er helemaal niets van.” Lourdes moet je beleven. Het is een heel bijzondere plek.
Dingen los laten
Marlisa (51): “Ik had veel over Lourdes gehoord. Het leek mij bijzonder om het mee te maken. Erg mooi waren de saamhorigheid, de behulpzaamheid en de verhalen van andere pelgrims, zelfs van mensen die je niet kende. Wat ik vreemd vond was dat er tijdens de vieringen op het ‘altaar’ rangen en standen bestonden. Dat het verschil tussen de priesters, de diakens en de pastores zichtbaar was in de kleding. Jezus maakt toch geen verschil tussen mensen? Ik ging er heen voor kracht en om bepaalde dingen los te laten. Dat is zeker gelukt. Wat ook heel mooi was om het samen met mijn zus te doen.”
Meilijk uit te leggen
Miranda (57): “Ik ben de zus van Marlisa. De mensen om ons heen, die onze situatie kenden, vonden het een mooi gebaar dat ik met mijn zus meeging. Ik vond het heel indrukwekkend. Het is moeilijk om thuis uit te leggen hoe mooi het allemaal is. In Nederland ga ik alleen bij speciale gelegenheden naar de kerk. In Lourdes ging ik soms zelfs twee keer per dag. Iedere mis heeft iets speciaals. De viering met de handoplegging is mij het meest bijgebleven. Wel vreemd dat er geen vrouwelijke voorgangers bij waren. Misschien ga ik in de toekomst nog eens naar Lourdes met mijn man. Die spreekt dit ook wel aan.”
Zo’n reis maakt je sterker
Siem (73): “Ik ben al vier keer naar Lourdes geweest en ik denk dat ik nog wel een keer zal gaan. Er gebeurt zoveel in de wereld. Lourdes is een vredige plek waar ik al die dingen kan overdenken. Ik heb de kruisweg gelopen en gehoord en gezien hoe Jezus heeft geleden. Dat is te vergelijken met het leven van ons moderne mensen. Dat is ook vallen en opstaan. Ik kon me inleven in mensen die het een stuk moeilijker hebben dan mijn vrouw en ons gezin. Dat vind ik heel waardevol. Er is zoveel ruzie en gedoe in de wereld terwijl wij met onze 52 pelgrims zoveel vriendschap en vrede hebben meegemaakt. Ja, we hebben veel gebeden, maar het was ook heel gezellig en daar mag best een biertje bij gedronken worden.
Zo’n reis maakt je sterker, je voelt je er beter door!”