De veiligheidsregio’s coördineren in opdracht van het kabinet de opvang van gevluchte mensen uit Oekraïne. De drie SED gemeenten zijn druk bezig opvang voor de middel- en lange termijn te organiseren. De verwachting is dat er de komende weken 2000 vluchtelingen in NH zullen zijn. Dat hebben Theo en Margreet Koenis niet afgewacht.
Sinds enkele weken logeert moeder Anna met haar dochtertjes Gerda en Regina en zoontje German uit Oekraïne al bij hun. Tijdens de korte gesprekjes voor dit verhaal en het maken van de foto klimmen de jongste twee bij Theo en ook bij mij op de knie. De warmte in huize Koenis is voelbaar.
Oproep
Aan hun oproep voor kleding is massaal gehoor gegeven. Zelfs een kinderfiets, step en enkele enveloppen ‘voor boodschappen’ zijn spontaan gebracht. Theo en Margreet volgen het nieuws nauwgezet. De beelden op televisie van de oorlog in Oekraïne werden met de dag erger om te zien. “De vele moeders met hun kinderen op de vlucht naar een naburig land blijven op je netvlies staan,” vertellen ze. Door de oproep welke zij zagen in verschillende praatprogramma’s zeiden ze tegen elkaar: “Zullen we ruimte beschikbaar stellen? Ons huis is groot genoeg en wij en onze kinderen hebben het goed.”
Op 3 maart verzonden zij een mail naar TakeCarebnb.org. Deze organisatie zoekt gastgezinnen voor vluchtelingen. Ze lazen op Facebook verschillende oproepen van hun neef Matthijs en zijn Oekraïense vrouw Katja. Die wonen in Nieuw Zeeland en proberen op afstand haar familie en vrienden te helpen. “Wie kan mijn beste vriendin Anna en haar 3 kinderen opvangen?” Dit was voor Theo en Margreet het moment om te reageren. “Jouw vriendin en haar kinderen mogen bij ons komen.”
Welkom in Nederland
Op 6 maart namen Anna en haar kinderen de bus naar Amsterdam. De volgende dag haalde Margreet ze op in Duivendrecht, waarna ze met de middag in Hoogkarspel zijn gearriveerd. Snelle beslissingen in 5 dagen tijd waren voor Theo en Margreet intens, maar de mensen in Oekraïne moeten veel moeilijkere beslissen nemen: Vluchten? Wanneer? Waarheen? Of blijven? Moeder Anna woonde met haar kinderen in Donetsk, wat op een half uur rijden van de Russische grens ligt. Zij is reeds enkele jaren gescheiden en woonde klein bij andere mensen in. Toen de beschietingen begonnen vluchtte zij op 25 en 27 februari naar de schuilkelder. Echter in de run naar veiligheid trok haar hond aan haar arm, omdat deze schrok van een brandende auto. Anna kwam ten val en brak haar arm. In de schuilkelder was een provisorisch ziekenhuis ingericht, ze konden haar slechts een brace bieden, ze had veel pijn. Na enkele dagen zag zij in dat de oorlog serieus lang zou gaan duren. Ze besloot met haar kinderen te vluchten naar het buitenland via Polen hoopte ze gaan naar? Toen kwam het verlossende bericht ze was welkom in Nederland.
Veilig in huize Koenis
Vorige week is haar arm in het Dijklander Ziekenhuis geopereerd de slechte nachten die ze daarvoor heeft gehad worden minder. De kinderen zijn ontzettend lief vertellen Theo en Margreet. Gerda, Regina en German spelen urenlang samen met Duplo, knikkers en auto’s. Tijdens de Hollandse maaltijd worden er grapjes gemaakt, de sfeer is heel ontspannen, de kinderen en moeder Anna voelen zich veilig en thuis in huize Koenis.