Peuterschool De Woudstappertjes in Westwoud vierde net voor de herfstvakantie het 50-jarig bestaan. Voor juf Femie Braas (64) een passend moment om afscheid te nemen. Meer dan twintig jaar was zij een vertrouwd gezicht voor de jonge kinderen die zij, samen met haar collega’s, voorbereidde op de basisschool. ‘Door ons uitgebreide aanbod aan materialen kunnen peuters zich spelenderwijs ontwikkelen. Ook leren zij om samen te spelen maar ook om te luisteren naar elkaar of naar een verhaal.’
Juf Femie heeft in haar loopbaan ongeveer driehonderd peuters onder haar hoede gehad. Zij was als het ware vergroeid met de Woudstappertjes. ‘Maar niet alleen ik. Ook mijn man Nico was hier geregeld om allerlei technische klusjes op te knappen. Eigenlijk was hij de conciërge. We hebben zelf vier kinderen en gekscherend zeggen we wel eens dat de peuterschool ons vijfde kindje is’, grijnst Femie.
Wetswijziging
In al die jaren is er het nodige veranderd. De Woudstappertjes begon als crèche, werd peuterspeelzaal en ouders vormden het bestuur. ‘Inmiddels vallen we onder Kappio en zijn de regels van de kinderopvang van toepassing op de peuterspeelzalen. Van leidsters werden we pedagogisch medewerkers en er werden andere eisen gesteld aan de wijze waarop we ons werk uitvoerden. Wat je hoort in de gezondheidszorg en in het onderwijs geldt ook voor ons. Om de ontwikkeling van de kinderen te volgen, moeten we heel wat administratie bijhouden. De tijd die dat kost, besteed ik liever aan de kinderen.’
Onbevangenheid
Wat ook veranderde waren de kinderen zelf. ‘Ze zijn veel mondiger dan vroeger, durven “nee” te zeggen en houden dan ook voet bij stuk. En het valt me ook op dat ze later zindelijk zijn. Maar verder zijn de kinderen hier gelukkig nog steeds heel open en aanhankelijk. Ik geniet erg van de onbevangenheid waarmee ze anderen benaderen.’
Poppenspeler
De feestweek vanwege het 50-jarig bestaan is prima verlopen. ‘We hebben koekjes gebakken en taartjes versierd. Als extra verrassing kwam er een poppenspeler. Tien jaar geleden hadden we een clown als hoofdact’, herinnert Femie zich. ‘Tot onze schrik waren de meeste kinderen bang voor hem. Die clown kwam wel heel dichtbij en dat was eng. Dit keer hebben we een veilige keuze gemaakt en de peuters hebben er enorm van genoten.’
Vrije tijd
Waar gaat Femie van genieten nu ze veel meer vrije tijd heeft? ‘Ik ga allemaal leuke dingen doen. Wandelen, breien en haken zijn hobby’s van me en er komen vast meer activiteiten bij. Begin volgend jaar worden Nico en voor de tweede keer opa en oma en gaan we ook op dat kleinkindje oppassen. Daar zie ik nu al naar uit.’
Blije gezichtjes
‘Wat ik het meest ga missen is het jaarlijkse bezoek met de peuters aan de lammetjes op de boerderij van Peter en Gerdy Laan. Op de koegang stonden de strobalen al klaar en daar mochten de kinderen op gaan zitten. Ze kregen limonade en een koekje. Die blije gezichtjes als ze daarna de lammetjes mochten aaien, staan in mijn geheugen gegrift’, glimlacht