Wat hebben een pauw, de huismus en de trekvogel te maken met een mier, een kameleon, een giraffe en een labrador? Voor sommigen is dit helemaal geen gekke vraag: die gaan samen kermis vieren in Lutjebroek!
Chantal ziet er over het algemeen op en top verzorgd uit en heeft daar de bijnaam ‘de pauw’ aan te danken. Met kermis zijn de enige dagen dat het haar niks interesseert wat ze aan heeft, als ze maar plezier heeft. Noortje, de huismus, trekt er juist tijdens kermis wel graag op uit, even het huis uit.
Hele dierentuin
Jenny is nogal eens in het buitenland te vinden, zo verklaart ze de naam van trekvogel. Petra, de allemans vriend is de labrador van de groep. Melanie is de kameleon, van alle markten thuis en ze past zich moeiteloos aan elk feestje aan. Edith, de giraffe, houdt het overzicht. Alleen hoe Jolanda aan haar beestennaam -de mier- is gekomen blijft vaag. En mevrouw Timmerman is blij met de eretitel ‘moeder Mia’.
Lang geleden
Te kerremus, dat is iets wat deze dames al doen sinds hun jonge tienerjaren. Het groepje met Jenny en Jolanda en Noortje was eigenlijk de start van het inmiddels jaarlijks terugkerend ritueel op de maandagochtend. “Mijn moeder, inmiddels door iedereen moeder Mia genoemd, vond het onverantwoord als we op een lege maag naar de kermis gingen,” vertelt Noortje. “Er werd dus gezorgd voor een verantwoorde bodem, zodat we ‘verstandig te kermis’ konden gaan.” Moeder Mia vertelt dat er en tijd was dat zij op kermismaandag tussendoor zorgde dat er een warme hap voor Noortje en Jenny klaar stond. Dat bleek uiteindelijk toch iets wat er een beetje bij in schoot. “Daarna werd het dus aangepast naar een lekker ontbijtje. Ondertussen werd er opgetut en klaar gemaakt voor de lange dag die voor de deur stond. In de loop der tijd is dit een echte traditie geworden.”
Wie kent wie waarvan
Sommigen dames kennen elkaar al vanaf de middelbare schooltijd, waren klasgenoten op het Martinuscollege. Anderen gaan langer terug en kennen elkaar al vanaf de basisschool en er zijn er bij die ooit zelfs al samen naar de peuterspeelzaal gingen. “Iedereen was altijd welkom en zo haakte er opeens wel eens iemand aan. We zijn allemaal heel verschillend en hebben het onwijs gezellig met elkaar.”
Niet meer zo vroeg
Voorheen verzamelden de meiden al om half 9 om uitgebreid te ontbijten. Inmiddels zijn ze bijna allemaal moeder en wordt er eerst ontbeten met het gezin en daarna de kinderen naar school gebracht. Daarna schuiven de dames bij moeder Mia aan voor de koffie en de traditionele krentenmik. “Het is nu iets later en iets minder uitgebreid, maar nog steeds even gezellig!”
Goede voornemens
“We hebben altijd wel wat regels voor ons zelf, een soort van goede voornemens zoals geen Flügel, geen rode Jillz. Meestal komt er weinig van terecht!” De afgelopen jaren zijn er heel wat kinderen geboren bij deze groep. “Zo’n jaar drink je dan cola of sinas, maar is zeker geen reden om niet mee te gaan. Dikke buiken doen gewoon ook mee!”
De geur van oud bier
Waar de één zijn neus al optrekt bij de herinnering aan de geur van de wasmachine na de kermis, is de ander juist dol op de geur van verschraald bier op de houten vloer. Een aantal van hen doen niets liever dan even langs de kroeg fietsen daags na kermis, die geur zouden ze het liefst elke dag even inademen.
Jas weg, alles okay!
Voorheen stond het pad vol fietsen, tegenwoordig hebben bijna alle fietsen kinderzitjes -voor en achter-. “Ze zijn wat ouder(s) geworden, maar met kermis zijn het gewoon die meiden van toen!” Moeder Mia zegt: “Hopelijk komen ze nog vele jaren ontbijten, ik kan me nu al verheugen op volgend jaar.”
——————————————————————————