In Memoriam:
Mijn goede oude vriend Jos Verdonk is overleden, samen met zijn liefhebbende vrouw Margreet
In de landelijke pers afgedaan als een boertje met geiten en een klusbedrijf
Daarmee wordt de nagedachtenis aan Jos Verdonk zwaar te kort gedaan!
Afgestudeerd Kunstschilder Klassieke Academie Groningen
Levensgenieter en liefdevolle man.
Keurmeester van de vereniging de Nederlandse Landgeit
Huisschilder die gebruik maakte van milieuvriendelijke stoffen (waaronder Lijnolie)
Goede luisteraar en perfecte vriend.
Jos was vanaf zijn zestiende jaar mijn vriend en we beleefden veel. We verschilden in zo’n beetje alles, en dat maakte de vriendschap ook zo bijzonder.
In zijn jeugd ging hij graag in op alle bijzondere ideeën die ik verzon of waar hij zelf mee kwam.
Zo gingen we met een paar tientjes op zak kijken hoe ver wij Europa in konden reizen.
Bezochten vele cafés en werden “geweldig dronken”.
Kochten met onze vriendengroep een VW bus en Jos voorzag deze van allerlei hippe kleuren, gordijnen en bloemen. Hij schilderde al onze namen op de zijkant, en toen bleek dat een van de jongens niet meeging op vakantie was Jos leuk; hij verwijderde de naam niet, (Jan Bark) maar schreef achter zijn naam: “Bark Is Thuis Bleven”.
Op de achterzijde stond met grote letters ‘’From Lutjebroek’’ en hij schilderde een grote bos bloemen voor op het VW logo, en daar ging het hele spul.
Na terugkomst op weg naar Paul Bakker, onze kroegbaas waarmee we een innige relatie hadden, met zijn allen in de bus (ja, ook Jan Bark) en zijn broer Ferdinand (die kort daarna zou overlijden).
Jos vond het gezellig in de Streek en vroeg mijn moeder of hij tijdelijk bij ons mocht komen wonen. Dit vonden mijn moeder en de rest van het gezin prima, en zo bleef Jos ruim een jaar bij ons wonen als een van het gezin.
Daar ontmoete hij ook zijn eerste vrouw Petra, waarmee hij twee kinderen kreeg, en later met Margreet kwamen daar nog drie kinderen bij. Bij Petra en Margreet kwam ik over de vloer, en ik wil beide bedanken dat ze daar nooit moeilijk over deden.
Als betrokken bestuurslid van de vereniging de Nederlandse Landgeiten en als keurmeester had hij zijn nadrukkelijke mening welke richting de vereniging op moest.
Jos was een levensgenieter die zijn eigen weg ging, wars van alles wat wij allemaal nodig denken te hebben, ging hij zijn eigen weg en joeg zijn dromen na; studeerde nog af aan de Kunstacademie in Groningen toen hij al tegen de zestig liep. (Geen makkelijke opgave).
Hij leefde van het land waarop hij woonde, intens gelukkig met zijn Margreet mocht dit ruim 25 jaren duren.
Voor zijn kinderen was hij een geweldige vader die ze alle ruimte gaf en trots was op alles wat ze presteerden.
Door deze levensstijl te kiezen zag hij de meeste van zijn jeugdvrienden niet vaak meer. Zelf reed ik af en toe naar Friesland voor een verrassingsbezoek. Met veel moeite heb ik Jos nog weten over te halen om bij een reünie te zijn toen we allemaal ongeveer de 50 aantikten.
Gisteren heb ik alle jongens uit die tijd gebeld; Piërre Hof, Jan Broersen (Bark), Peter Ligthart, Eduard Lokkers ,Paul Visser en Dorus Kok,allemaal net als ik diep geschokt.
We spreken af om samen naar de uitvaart te gaan.
Vandaag nog even met de jongens afspreken dat we samen moeten komen om nog eens flink te zuipen “Op het leven van Jos”!!
Cees Ligthart
Bovenkarspel