Op een druilerige, doordeweekse avond heeft Nel bij haar club Excelsior’53 haar laatste wedstrijd gefloten. Ondanks dat Corona een groots afscheid in de weg stond, heeft de club het niet stilletjes voorbij laten gaan.
Tot haar grote verrassing werd zij door voorzitter Ron Hoogland tot erelid benoemd en daarbij ontving zij een oorkonde met daarop het aantal jaren waarin zij zich voor de vereniging verdienstelijk heeft gemaakt. Nel stopt na maar liefst na 46 jaar.
De handbalsport
Als 10/11-jarige is Nel met het handballen aan de Raadhuislaan begonnen. In de winterperiode speelden ze de eerste jaren in de veilinghallen in Bovenkarspel. Ze vond het heel plezierig toen sporthal ‘de Kloet’ er kwam en ze daar in de winter kon spelen. De handbalsport heeft haar altijd heel veel plezier gegeven. Maar 22 jaar terug, zij was toen 42 jaar, moest zij er noodgedwongen mee stoppen. “Een verdraaide knie, vier maanden gips en een brace.” Een moeilijke, maar noodzakelijk stap om met de wedstrijdsport te moeten stoppen.
Handbal scheidsrechter
Als scheidsrechter is zij eerst bij de jeugd begonnen en geleidelijk aan floot ze hoger op bij teams van meisjes, dames en heren. Daarvoor heeft zij een opleiding van drie maanden gevolgd, die werd gegeven in Alkmaar, door een afdeling van het Nederlands Handbal Verbond. Op de zondagen ging ze ‘proef fluiten’. In 1999 was ze 25 jaar scheidsrechter, bij die gelegenheid ontving ze van haar koppelmaatje Marijke Hart, een zilveren fluitje. “Een mooi moment.” Nel heeft altijd genoten om als scheidsrechter bezig te zijn. Ze floot soms wel drie keer in de week, zaterdag, zondag en maandagavond de recreanten. Na afsluiting van een seizoen keek ze al snel weer uit naar de start van het volgende. Nel: “Maar nu is het ‘mooi weest’, nu moet de jeugd het maar weer oppakken.”
Verenigingsmensen
Thuis bij het gezin was alles handbal. Zoon Nick heeft lang op doel gestaan, dochter Marloes handbalt nog steeds midweek bij de dames en die wordt door Nel gecoacht. Haar twee zusters handbalden lange tijd en broer Koos eveneens. Toch waren er ook wel geluiden van andere sporten: Vader Jaap is lang bij de Zouaven betrokken geweest, als lid van de elftalcommissie. Haar broer Cees was heel lang scheidsrechter en lid van de onderhouds commissie bij die club. Zij heeft zelf ook nog een andere, sportieve liefhebberij, het biljarten. Dat gebeurt, buiten de corona periode, op donderdagavond in ‘de Paus’. Met zeven mannen en zeven vrouwen speelt zij dan bij v ö p, dat betekent voor oos plezier.
Excelsior ’53
Nel is dan wel als scheidsrechter gestopt, maar zij blijft toch verbonden aan de club, als coach van het team van haar dochter. “Excelsior is mijn cluppie en dat zal het altijd blijven.”
Piet Reus