Na wat tegenslagen de afgelopen tijd, is er ook plek voor goed nieuws! Jaren geleden hield ik een weblog op het internet bij. Ik schreef persoonlijke verhalen, maar ik vond het ook leuk om fantasieverhalen te schrijven. Een van die verhalen ging over een kabouter, hij kreeg de naam Nelis. Nelis was en is op mijzelf gebaseerd.
Zwanger
Na twee meiden hoopten mijn ouders dat ik een jongen zou zijn, zij zouden mij Niels hebben genoemd. En als je de letters door elkaar husselt, dan krijg je Nelis. Ergens kregen ze ook een Niels, want ik gedroeg mij alles behalve meisjesachtig. Ik werd vaak voor een jongen aangezien. Mijn vader noemde mij regelmatig voor de grap Niels en samen waren we fan van Nils Holgersson. Toen ik zwanger was van mijn zoon overleed mijn vader en de tweede naam van mijn zoon is Niels geworden. En zo werd later ook mijn kabouter Nelis geboren. Nelis beleefde vele verhalen en hij had een handjevol fans. Toen ik stopte met schrijven op m’n weblog, kreeg ik teleurgestelde berichten. Nelis werd gemist, maar de inspiratie was weg.
Kinderverhaal
Vele jaren later ontstond tijdens en na de stottertherapie het idee om een kinderverhaal te schrijven over stotteren. Nelis kreeg de hoofdrol in mijn verhaal. Nelis stottert, net als ik. Nelis ontmoet nieuwe vrienden in het Kabouterbos waar hij is komen wonen. De kabouters die hij ontmoet hebben allemaal hun eigenaardigheden, maar zijn allemaal uniek op hun eigen manier. Ze beleven een mooi avontuur samen. Ik wilde graag mooie illustraties bij het verhaal en ik vroeg een jeugdvriendin die prachtige tekeningen maakt of zij de tekeningen bij het verhaal wilde maken. Dit wilde ze wel. De tekeningen zijn nog mooier geworden dan ik had bedacht.
Telefoontje van een uitgever
De eerste versie van het verhaal stuurde ik vol moed naar vele uitgeverijen, maar ik kreeg keer op keer een afwijzing. Ondertussen kreeg ik wat tips van mensen in mijn omgeving die ervaring hadden met het schrijven van een kinderboek. “Show don’t tell” was een van de termen die ik hoorde. Dit betekent dat het verhaal levendig wordt beschreven.
Ik herschreef het verhaal en probeerde het opnieuw en kreeg weer afwijzingen. Totdat ik een telefoontje kreeg van een uitgever die wel potentie zag in het verhaal. Ik kon het niet geloven en reageerde zelfs lauw, want na zoveel afwijzingen was de moed in de schoenen gezonke. Meerdere telefoontjes en mailtjes volgden en uiteindelijk heb ik een contract ondertekend. Het is nu wachten op de laatste illustraties. Als de tekeningen binnen zijn, gaat het productieproces beginnen. Als alles meezit, ligt mijn eerste prentenboek vanaf begin volgend jaar in de winkel en is deze ook online verkrijgbaar.
Ik kan er nog niet meer over vertellen, omdat ik midden in het proces zit. Maar zodra ik meer weet, laat ik zeker van mij horen. Houd mijn naam en Nelis goed in de gaten in de media, want Nelis gaat een grote kleine kabouter worden.
Annemiek Abbekerk 06 3631 0352