‘Het is hier één grote familie’, vat vrijwilligster Yvonne van Weert de sfeer op zorgboerderij ’t Radje in Venhuizen samen. ‘De cliënten voelen zich hier helemaal thuis en worden actief betrokken bij alle werkzaamheden. Iedereen natuurlijk binnen zijn of haar eigen mogelijkheden.’
Willem Koopman en Kathalijne Kemner zijn de drijvende krachten achter ’t Radje aan de Westerbuurt 9. Op dinsdagen, donderdagen en vrijdagen verwelkomen zij een tiental mensen die een indicatie hebben voor dagbesteding op een zorgboerderij. De Streker draaide een ochtendje mee.
Jarig
Deze vrijdag begint, zoals altijd, met koffie en thee. Enkhuizense Lizzy is binnenkort jarig, dus wordt er gezongen. Kathalijne overhandigt haar een kadootje: een tasje met producten uit het eigen bedrijf. Kathalijne: ‘We maken bijvoorbeeld zelf jam en pindakaas maar bakken ook appeltaart met appels uit eigen tuin. De appeltaart eten onze cliënten ’s middags bij de koffie. De andere producten verkopen we in ons winkeltje en in het stalletje aan de weg.’ ’t Radje heeft veel vaste klanten en daarnaast komen er toevallige passanten en toeristen aanwaaien.
Winkeltje
Het winkeltje is het domein van Lizzy en Hans. Die laatste weet precies wat hij wil. ‘Ik kom zelf uit de handel en heb gezegd dat ik hier geen bloemen water ga geven of uien snijden. Geef mij de winkel maar. Ik vul de voorraad aan, zet bestellingen klaar ken en zorg ervoor dat alles netjes op zijn plaats staat. Ik hou van netjes, altijd al gehad’, lacht hij. Lizzy is ook werkzaam in de winkel. ‘Ik ben meer van het brood. Afbakken van broodjes vind ik leuk om te doen.’
Spekbonen
Intussen is vrijwilligster Wanda Wijdemuller in de schuur bezig met het vullen van zakjes met spekbonen. Dat is een soort sperzieboon, maar dan veel langer en dikker. ‘Ze zijn heerlijk’, verzekert ze het bezoek. Eén van de oudere cliënten zit comfortabel op een stoel. Vanuit een grote bak legt hij steeds een handje spekbonen op de grote weegschaal tot de vereiste 500 gram is bereikt.
Geheim recept
‘Op ’t Radje zijn we ook een beetje aan het pionieren. We proberen wat bijzondere producten te verbouwen. Kijk, hier groeien de spekbonen en daar de heilige bonen’, wijst Willem. ‘Die smaken naar kastanje. Het zijn producten die onbekend zijn voor veel mensen. Net als onze courgette op zuur. Smaakt prima bij een oosterse maaltijd of ’s avonds bij een kaasplankje. Ik heb er een eigen recept voor gemaakt en die is natuurlijk geheim’, grijnst hij. Goedkeurend kijkt Willem naar de tafel onder de appelbomen waar vijf cliënten onder aanvoering van Yvonne grote courgettes en uien aan het snijden zijn. Yvonne heeft een muziekje opgezet; de dames hebben het zichtbaar naar hun zin.
Ontlasten mantelzorgers
Vrijwilligster Wanda gaat binnenkort stoppen. ‘Ik ga een opleiding volgen en werken. Dat is helaas niet meer te combineren met ’t Radje.’ Kathalijne haakt hierop in. ‘Daarom zijn we regelmatig op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Ook om wat mensen achter de hand te hebben als er iemand ziek is. ‘Het is heel dankbaar om te doen’, zegt Yvonne. ‘Je bouwt als vrijwilliger een band op met de cliënten en we ontlasten de mantelzorgers.’
Gebakken ei
De georganiseerde chaos op ’t Radje voelt als een warm bad voor de cliënten. De ochtend is alweer bijna voorbij. Tijd voor de lunch. ‘Wil iedereen weer een gebakken ei?’, informeert Kathalijne bij de snijploeg. Het blije geknik spreekt boekdelen