Vooruitkijken om te weten waar je heen gaat, achteruit kijken om te weten waar je vandaan komt …
Het is 3 januari 2022, de dag begint met Corona-overleg. We zitten nog midden in de Covid-crisis. Er gelden nog steeds beperkingen en de vaste Corona-gasten zitten nog dagelijks in alle talkshows. Tijdens de jaarwisseling, een paar dagen geleden, gold voor de tweede keer een vuurwerkverbod in Nederland. Dat leidde tot teleurstelling bij vuurwerkliefhebbers en tot opluchting bij de tegenstanders van vuurwerk. Heel stil was het overigens niet. Nederlanders en regeltjes, het blijkt een lastige combinatie in de praktijk. In essentie zit het zo: we vinden dat regels voor iedereen gelden, zeker voor onze buurman, maar voor onszelf niet altijd. Zo heb ik ook een keer uit moeten leggen aan een Amerikaan wat “gedogen” nou precies betekent. Hij begreep er niets van.
Op 24 februari 2022 verandert Europa. Rusland valt Oekraïne binnen. Niet lang daarna komen de eerste vluchtelingen aan in onze regio, in onze gemeente. Het Corona-overleg gaat naadloos over in crisisoverleg Oekraïne. Eerst gaat het vooral over opvang van mensen en over zorg. Al snel wordt duidelijk dat velen een veilig heenkomen zoeken, ook in ons land, in onze gemeenschap. En ze worden met open armen ontvangen. Oorlog in Europa, onvoorstelbaar. De gevolgen van deze oorlog worden pas later zichtbaar. Economische effecten zijn goed merkbaar doordat bepaalde grondstoffen of bijvoorbeeld graan niet meer geleverd kunnen worden. Prijsstijgingen door sancties op Russisch gas en olie. De impact op onze eigen situatie dringt in de loop van het jaar door. Ook de stikstofproblematiek en de hiermee samenhangende boerenprotesten domineren het nieuws. Een nieuw fenomeen zien we langs ’s-Heren wegen, de nationale driekleur hangt omgekeerd, als teken van protest, een noodsignaal uit vroeger tijden.
Als je terugblikt komt “slecht” nieuws sneller naar voren dan goed nieuws, zo lijkt het soms. Terwijl er juist ook veel moois te beleven viel dit jaar. Persoonlijk word ik altijd weer geraakt door de belangeloze inzet van mensen voor anderen. Om hulp te bieden waar dat nodig is, om zorg te hebben voor de medemensen, of als vrijwilliger te helpen bij verenigingen en bij sportieve of feestelijke evenementen. Dat gebeurt in onze gemeenschap gelukkig nog heel veel. En, omdat we eindelijk verlost waren van de Corona-beperkingen, konden vele evenementen en feesten weer doorgaan. Kermissen, huttendorp, survivalrun, sinterklaasintochten, huwelijksjubilea en ga zo maar door, alles kon weer. We konden elkaar weer opzoeken en samen vieren wat gevierd moest worden.
Terug naar begin van dit jaar. De molen Ceres is letterlijk uit de as verrezen en op 18 maart van dit jaar officieel heropend door prinses Beatrix. Ook weer dankzij de inzet van alle vrijwilligers en dankzij uw bijdragen.
Dat brengt me bij waar ik mee begon: vuurwerk en regeltjes. Dit jaar is er geen landelijk vuurwerkverbod. Maar ik wil echt niet nog een keer meemaken dat we weer in de nieuwjaarsnacht bij brand moeten toekijken. Dus komt er dit jaar voor het eerst een vuurwerkvrije zone rondom de molen Ceres. Ik hoop op u allen te mogen rekenen dat er daar op die plek dan ook geen vuurpijlen en risicovol vuurwerk afgestoken gaat worden.
Ik wens u een zalig kerstfeest en een gezellige en veilige jaarwisseling