Eugen de Boer (54) uit Oosterblokker is zijn hele leven op zoek naar avontuur. Om die reden diende hij bij de Koninklijke Marine en reisde hij naar verre landen. Tijdens één van die reizen – een kleine 20 jaar geleden – raakte hij toevallig aan de praat met een winkelier in de Indiase stad Agra. “Wat me het meest blij maakt”, vertrouwde de handelaar hem toe, “is dat door mijn winkel driehonderd landgenoten te eten hebben.” Die opmerking zette De Boer aan het denken en was de aanleiding om zijn bedrijf The soul of India te starten.
‘Van huis uit ben ik technisch tekenaar en ik werkte bij een meubelfabriek als accountmanager. Ik liep al een tijdje rond met het idee om een andere richting in te slaan. Die ontmoeting in India gaf de doorslag. Ik besloot om producten uit India te importeren en de mensen er een eerlijke prijs voor te geven.’
Naar Pasar Malams
Eugen (‘geen e aan het eind en ook geen streepje op de laatste e’) de Boer zocht in India contact met kleine werkplaatsen waar mensen bijvoorbeeld houtsnijwerk en muziekinstrumenten maakten. ‘Alles puur handgemaakt. Ik kocht een bestelbus, daar rijd ik nog in trouwens, en huurde kramen op Pasar Malams door het hele land. Dat zijn grote markten waar allerhande Aziatische waar te koop is. Helaas leverde dat niet het gewenste financiële resultaat op.’
Ontwerpen van meubelen
Ook zijn volgende actie, het opzetten van een exportbedrijf, bracht niet wat hij ervan verwachtte. ‘Ik ging weer terug naar waar ik echt leuk vind, namelijk het ontwerpen van meubelen. Hier aan de keukentafel maak ik schetsen op schaal van salontafels, eettafels, ronddraaiende poefs en kapstokken. Drie kleine timmerwerkplaatsen in Noord-India brengen die schetsen samen met mij tot leven met natuurlijk materiaal en staal. Zij realiseren binnen twee weken een proefmodel inclusief de poedercoating. Ik volg dat proces op de voet. Zodra ik tevreden ben over het proefmodel maken ze er zoveel als ik er bestel.’
Fair trade support
Eugen levert momenteel aan importeurs en grootwinkelbedrijven, die op hun beurt winkeliers bevoorraden. Het zijn unieke producten; een combinatie van handwerk, maatwerk en vakwerk. De timmerfabrieken werken met lokale arbeiders, die het niet breed hebben in de Indiase samenleving. ‘Andere handelaren knijpen dit soort kleine ondernemers uit. Ik ga voor fair trade support. Die arbeiders zetten immers al hun creativiteit voor mij in. Dat wil ik op waarde uitbetalen. Daar hebben ze recht op, vind ik.’
Particuliere verkoop via internet
Eugen de Boer beseft dat dit ten koste gaat van zijn eigen marges. ‘Ik kan van mijn Indiase avontuur alleen niet leven. Tussen april en oktober verhuur ik mezelf als zzp’er aan een schildersbedrijf. Ook leuk en creatief werk. Ik heb een prima leven zo met veel vrijheid. Als ik naar India ga, plak ik er een vakantie aan vast. Kan ik meteen nadenken over een volgende stap. De trend is namelijk dat consumenten steeds meer meubelen digitaal bestellen. Via mijn website www.thesoulofindia.com ga ik daarom ook direct aan hen leveren,’ besluit Eugen de Boer. Op dit moment verblijft hij in India. Zijn belevenissen zijn te volgen via een persoonlijke blog, die te vinden is op zijn website.